ارتباط سلامت روان و سبک‌های فرزندپروری با رضایت زناشویی و مقایسه آن بین طلاب ایرانی و افغانستانی

چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک‌های فرزندپروری، رضایت زناشویی و سلامت روان است. برای دست‌یابی به این هدف تعداد ۲۲۴ نفر از طلاب ایرانی (۱۱۲) و افغانستانی (۱۱۲) به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های سبک‌های فرزندپروری ادراک شده (بامریند)، پرسش‏نامه رضایت زناشویی اینریچ (نسخه ۳۵ سؤالی) و سلامت روان (GHQ) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان می‌دهد بین نشانه‌های عدم سلامت روان و رضایت زناشویی رابطه معنادار منفی در سطح 390/0- وجود دارد و بین سبک‌های مقتدرانه و مستبدانه با نشانه‌های اختلال روانی رابطه منفی و بین سبک سهل‌گیرانه با نشانه‌های بیماری روانی رابطه مثبت وجود دارد. هم‏چنین یافته‌ها نشان می‌دهد بین سبک‌های فرزندپروری با رضایت زناشویی رابطه معناداری در سطح ۱۶۷/0 وجود دارد. سبک مقتدرانه با مؤلفه‌های رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنادار دارد. اما سبک‌های سهل‌گیرانه و مستبدانه رابطه معناداری با رضایت زناشویی ندارند. هم‏چنین نتایج رگرسیون چند متغیری نشان داد که سلامت روان، سبک مقتدرانه و نشانگان افسردگی سه متغیری است که می‌توانند ۱۹/۰ از واریانس رضایت زناشویی را پیش‌بینی نمایند. مقایسه رضایت زناشویی بین طلاب افغانستانی و ایرانی نشان داد هیچ تفاوت معنادارای از لحاظ رضایت زناشویی بین این دو گروه وجود ندارد. یافته‌ها این‏گونه تبیین شد که نبود سلامت روان میزان رضایت زناشویی را کاهش می‌دهد. زیرا شناخت‌ها، گرایش‌ها و رفتارهای فرد دچار مشکل، میزان رضایت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هم‏چنین سبک‌های نامناسب تربیتی باعث نازپروردگی می‌شود که در نتیجه فرد نمی‌تواند وظایف زناشویی خود را به درستی انجام دهد و در نتیجه میزان رضایت زناشویی بین زوجین کاهش می‌یابد.
کلید واژگان: سلامت روان، رضایت زناشویی، سبک‌های فرزندپروری، طلاب افغانستانی، طلاب ایرانی.